It has become clear that non-meat diets are beneficial for health and the environment. As a vegetarian since 2013, I try to be as honest with the pros and cons as possible, avoiding confirmation bias. Friends, acquaintances and family have been vegetarians and vegans for decades already, and unfortunately, the urgence and evidence are only prominently publicly visible for the last five years or so. One of the other solutions for meat consumption is lab-grown meat – also known as in vitro or cultured meat. This is very much in favour of meat consumer's culinary wishes, the reduction of animal suffering, and reducing greenhouse gas emissions in the future, when technologies have improved. A plant-based diet, or at least a non-meat diet, seems to correlate with health and climate (sustainability, biodiversity etc.) and the EU, US and WHO agenda in a sincere and thus ethical way. Nevertheless, information about long-term effects on health remains incomplete, as the WHO puts it. Below you will find a rather long list of references to support this all. The counterevidence (discussion) in favour of meat consumption remains sincerely quite unconvincing. It seems that the most convincing information that emphasises the benefits of non-meat diets is published by a fairly large number of major scientific journals, universities and news platforms (e.g. Nature, United Nations, IPCC, University of Oxford, NEJM, Reuters, ETH Zürich) within the timespan of decades. Some references in this 'further reading' section may appear multiple times, but the goal is to show that different renowned media are talking about the same thing with importance. The necessity of showing the large body of consensus and evidence regarding climate change, sustainability, and animal welfare emerges from the observation of growing distrust in the scientific and governmental consensus and policies. In addition, the fact that several economies in the world are rapidly growing – simultaneously, ethical concerns about those economies are increasing – raises the importance for emphasisation. Global policy makers must realise that there are many problems to tackle in order for life on this planet to continue in a pleasant way. And there are economic benefits from it as well, which may be extra interesting. 

Gepubliceerd op PsychoseNet (publieke GGZ)

Disclaimer: this article is still in progress.According to research, 32% of PhD students are at risk of developing a psychiatric condition (Levecque et al., 2017). Specific reports about depression and anxiety among PhD and master's students are "six times higher than those in the general public" (Nature, 2018). The pressure to perform and to have a career is growing, which also increases the temptation to commit misconduct or other unethical practices due to the 'quick fix' phenomenon. Scientific or research misconduct means, for example, falsification, fabrication and plagiarism (Bauchner et al., 2018; Martyn, 2003, pp. 243-244). This could lead to undermining "integrity, credibility, and objectivity in genuine research" and "risks undermining trust, among researchers and the general public" (Yadav, 2023). We don't live in times anymore where the mainstream can have a career in science and academia that is exclusively focused on long-term operating, aiming for the highest quality and self-evident integrity (Schuyt, 2019). Unfortunately, making money and having a career have become the highest priorities for companies and many researchers, which usually result in doing everything to get there. Whether it is manipulating data or having conflicts of interest. Another example is the problematic system of metrics, such as the h-index, that provide (especially quantitative) measurements of productivity and citation impact (Conroy, 2020). The whole concept of academia and science seems to have become prestigious, short-term focused and relevant for high-impact publication. Therefore, it is less focused on doing honest, long-term based, reproducible, creative research that is about investigating and testing things and not about having the right results that are mainly in favour of companies, a career or money. This also causes high pressure on the psychological and emotional state of students, teachers and scientists. Another category is the type of people involved in this system who just want to 'get away with it easily' and seem to aim for quick achievements which have usually a commercial, sloppy and fraudulent (or at least questionable) character. Just look at the number of retractions of papers, whether or not due to misconduct (Van Noorden, 2023). Some say such characteristics are even almost inevitable. The qualitative, sincere research seems to appeal to a minority of academics and scientists. Fortunately, the system is still ethical enough to acknowledge that, and the minority of research is still prioritised and used more often by actual experts. We must not become cynical and think that nothing good comes out of research anymore, but surely, there exist some real problems with integrity, also in domains such as journalism. So how strong is the temptation to manipulate data? To fabricate a few numbers here and there? Will anyone notice? What about using references that are inappropriate to the context, and thus meaning, in which they are used? Or using artificial intelligence (AI) without referencing? It is also an option to steal someone's idea and publish it – under the right circumstances – before that person is able to. All these things happen, and they do not occur very rarely. One might think that it only happens in countries, universities or laboratories of low reputation, for example, in less developed countries. Unfortunately, this is not the case. It is certainly a global issue, even though the problem is not as big in countries where science is at a high level. It is appropriate to hypothesise that, next to average reasons to operate unethically (whether or not out of ordinary unethical behaviour), certain negative psychological conditions, which could be recognised as mental disorders as an outcome of the feeling of academic failure or the pressure of prestige, generate an urge to look for ways to achieve success outside the ethical norms. It is also a possibility that unethical behaviour due to mental disorders, or only to a certain extent, is part of ordinary unethical behaviour, which means that the main reason is an "opportunity to cheat" whilst caring about and valuing morality (Gino, 2015, pp. 107-111). This mild paradox is very common in human psychology. After all, humans are filled with contrary intuitions in captivity of our (whether or not existing) selfish genes that expose very circumstantial and hence contextual constituting ambivalent behaviour towards elements in daily life to be ethically assesed. Nevertheless, they are not merely contrary intuitions consisting of conditioned ignorance, they are even conscious to various extents, depending on individual cases as well. Being sincere is a very complex psychological phenomenon, since humans are conditioned to use it very tactically and sophisticatedly in different situations in which it is (a) necessary to achieve certain goals and (b) depending on social pressure of acceptance. Whereas in other situations, the tactic is not to be sincere, or only partly. Moreover, there are plenty of people and cases where sincerity is a natural intuitive characteristic, presumably functioning primarily unconsciously. Science, journalism and academia are three of society's most important domains, that – without exaggeration – could even save lives and maintain a civilised, modern world. After all, policymakers within governments are making policies on the basis of what experts advise them, and this has consequences for health, economics, technology, education, and thus must be treated well. In addition, it provides society knowledge, trust and critical thinking which benefits the democratic, peaceful society we live in. One of the solutions is to inspire and teach researchers about scientific integrity (Strazzabosco, 2023). Governments should also be aware of the required strictness of research ethics and sincere practices and systems within academia, journalism and science to create something reliable. Reliability is one of the key factors when it comes to modern, decent society, without the issues of greed and corruption, or at least the minimisation of it. And this greed and corruption apply even to the tiniest societal components; it is not mainly about big companies or dictators. Of course, some form of selfish financial and careerwise benefits will always remain to exist and is perhaps even necessary in every society on earth. A utopia will never be realised and is possibly not even preferable. Nevertheless, to minimise rather unethical functioning, while maintaining economic and reputational standards, is always a good idea. The big challenge is, how do we deal with the worldwide businesses, economic and geographic expansion, and political and ideological interests, which all affect academia, health and science as well? In addition, the concept of what a successful researcher should be is something to discuss because it needs to change (Nicholls et al., 2022). After all, one of the core problems is the urge to aim for success in a way that causes corrupt behaviour, based on general ideas about what success is. As opposed to those general ideas, success is not about having the most publications, having the most citations, or aiming for the highest academic position. It is not about making money either. Establishing "optimal institutional academic reward systems for researchers, which should not be solely based on the impact factor of the publication" is a necessity as one of the solutions that needs emphasization (The Lancet, 2019). Furthermore, to raise attention for integrity improvements, not only education is the answer. Globally, national science institutions, scientific leaders and governments should take the public's trust in science more seriously than they currently do (The Lancet, 2019).

Conspiracy theorists and influencers dominate a big part of the internet, especially on social media. They often spread misinformation about health. This could lead to a disturbing percentage of especially young internet users who will make decisions in real life that could harm their health. We know examples of cases where vaccines are avoided and alternative medicine is preferred to conventional medicine. This alternative options to regular ones are often presented as reliable and just as or more effective. The cheerful, convincing and hip appearance of influencers and conspiracy thinkers will easily have a major influence on more naive, especially younger internet consumers. In addition, due to the seemingly trustworthy pseudoscientific references that are used to support theories, products, methods and statements, the consumers are easily manipulated. Perhaps not even with wrong intentions but nevertheless wrong.

Als reactie op NOS-artikel "Vrouwen krijgen tijdens bevalling vaak knip zonder toestemming"Beschrijving: "Ook een prik met oxytocine wordt in veel gevallen gegeven zonder vooraf om goedkeuring te vragen."---------------Geen toestemming vragen is niet goed. Anderzijds zijn er ook redelijk wat moeders slecht geïnformeerd over bevalling en zij kunnen belangrijke ingrepen weigeren. Het is een dilemma voor anesthesiologen en artsen in het algemeen. Maar ook voor de ouders die de bevalling ondergaan. Hoeveel mensen wegen alle voor- en nadelen af van bijvoorbeeld een ruggenprik (spinale anesthesie) waarbij er synthetische oxytocine wordt toegediend? Het concept van zo 'natuurlijk' mogelijk bevallen waarbij je alle pijn verdraagt is ook iets typisch Nederlands. In veel andere ontwikkelde landen gebeurt dit eigenlijk nauwelijks. Dan heb je nog het spanningsveld van algemene opvattingen en die van specialisten. Sure, er wordt wel eens een fout gemaakt, maar specialisten doen dingen meestal niet zomaar. Zij baseren zich op de aan strenge toetsing onderworpen geneeskunde. Algemene opvattingen van mensen kunnen eerder zijn gebaseerd op een gevoel of iets dat wordt geschreven in opiniestukken of populaire alternatieve platforms die er helaas vaak ook nog heel professioneel en voor sommigen betrouwbaar uitzien. Een kanttekening is wel dat elke dosering van medicatie beperkt moet zijn. Een zwangerschap is geen ziekte. Elke vorm van medicatie kan effect hebben op de hersenontwikkeling van een ongeboren kind, afhankelijk van gevoeligheid. Dus medicatie is belangrijk, mits het in de juiste dosering wordt toegediend. Een ander probleem is nog dat zwangerschap een emotioneel proces is, waarbij beslissingen door ouders mogelijk niet op logica zijn gebaseerd, maar op de momentele intuïtie. Of op logica die die intuïtie enkel bevestigt. Artsen moeten hier rekening mee houden. Als die intuïtie wordt doorgetrokken naar een nationaal denken, dan krijg je van die situaties zoals in de jaren 1970-1990, dat men massaal onrealistische ideeën heeft over bevalling of zelfs alternatieve geneeswijzen gaat aanhangen. Dat wordt dan de norm, onderbouwd met intersubjectieve logica en 'bewijzen'. De reguliere geneeskunde heeft daar weinig grip op. Die tijden zijn gelukkig wel weer veranderd. Tot slot is het belangrijk te benoemen dat artsen het beste met mensen voorhebben. Op een paar uitzonderingen na willen artsen dat een patiënt, cliënt, of welke benaming je ook wilt gebruiken, zo min mogelijk lijdt. Fouten worden wel eens gemaakt en op sommige specifieke punten speelt er ook wel eens een commercieel aspect mee. Dat hoort er nu eenmaal bij. Maar dat mag je niet sterker laten wegen dan alle goede en belangrijke dingen die worden gedaan. Geneeskunde is er vandaag de dag echt om mensen beter te maken en om lijden te doen verminderen. ---------------Nuttige links:https://www.thuisarts.nl/omgaan-met-pijn-tijdens-bevalling/ik-ga-bevallen-en-wil-misschien-ruggenprik-om-pijn-minder-tehttps://www.youtube.com/watch?v=rzUTx6JucX4&t=10s

An interesting book below that explores the hypothetical speculations regarding the two topics combined. Even though I am of course sceptical when it comes to topics such as quantum mind, or even further down the line, the much less plausible multiverse theory or string theory, it can always be interesting to read about. In addition, one day those ideas may get more ground in (experimental) research. Until then, topics such as consciousness are mainly discussed within the neurosciences and quantum mechanics within physics. The great thing about science is that there always exists a free exchange of ideas and scientists are actually pretty open-minded. The following question could be asked: what makes a theory reliable and when does it distance itself from pseudoscience? On one end of the spectrum we have New Age spiritual guru Deepak Chopra, who discussed quantum consciousness in a very confusing, popular and obscurantist way. Contrarily, on the other end we have distinguished physicists such as Lee Smolin and Roger Penrose (although I am not a particular fan of them) discussing the same topic, but in a more clear, (hopefully) testable and sophisticated way. If, eventually, it turns out that certain theories do not work, we must be honest, accept the invalidity, and get over it. Below a video by theoretical physicist Sabine Hossenfelder, who (i.m.o. rightly) criticises the above mentioned theory.Consciousness and Quantum MechanicsEdited by Shan Gao (Research Center for Philosophy of Science and Technology)Publisher: Oxford University PressAuthors included:Stuart Hameroff, anesthesiologistLucien Hardy, theoretical physicistWilliam Seager, philosopherLee Smolin, theoretical physicistRoger Penrose, mathematical physicistBasil J. Hiley, quantum physicisthttps://global.oup.com/academic/product/consciousness-and-quantum-mechanics-9780197501665?cc=nl&lang=en&fbclid=IwAR3dgVAgjqYQnZYleOYSsu1iUvq-ZyYint52uijrm5y09-3MCvT13MsSBig---------------

A collection of 19 scientists (2020-2022) who have had a major impact on the world of science. There are plenty more that have been important, but I had to make a selection. It is based on impact factor of research, breakthrough (which is inherent to IF), public speech and recommendation by major journals. Why do I make such a collection? Because there are many professional researchers in the world working very hard to create better conditions for humans and nature. This affects our daily lives. Think about COVID-19, space exploration, technology and climate change. Nevertheless, we do not always hear from these persons in general media. Thus, hopefully, I make a micro contribution to some appreciation. --- David Juliushttps://juliuslab.ucsf.edu/people/david-julius-phd Vera Markgrafhttps://instaar.colorado.edu/people/vera-markgraf/ Rob Knighthttps://scholar.google.com/citations?user=_e3QL94AAAAJ&hl=en Anthony Faucihttps://en.m.wikipedia.org/wiki/Anthony_Fauci Marion Koopmanshttps://www.linkedin.com/in/marion-koopmans-0a983515?originalSubdomain=nl Guido Kroemerhttps://en.m.wikipedia.org/wiki/Guido_Kroemer Kathrin Jansenhttps://www.pfizer.com/people/medical_experts/vaccinations/kathrin_jansen-phd Peter B. Reichhttp://www.nasonline.org/member-directory/members/20041861.html H.J. Kimhttps://scholar.google.com/citations?user=Xpt9ulQAAAAJ&hl=en Robert Langerhttps://en.m.wikipedia.org/wiki/Robert_S._Langer Zhang Yongzhen (Yong-Zhen Zhang)https://en.m.wikipedia.org/wiki/Zhang_Yongzhen Chanda Prescod-Weinsteinhttps://www.cprescodweinstein.com/ Carl Folkehttps://www.stockholmresilience.org/meet-our-team/staff/2008-01-15-folke.html Timnit Gebruhttps://www.linkedin.com/in/timnit-gebru-7b3b407 Bruno S. Freyhttps://www.bsfrey.ch/ Zhang Rongqiaohttps://www.wikiwand.com/en/Zhang_Rongqiao John Birkshttps://www.uib.no/en/persons/John.Birks Daniel J. Jacobhttps://scholar.google.com/citations?user=5C1bJKkAAAAJ&hl=en Peter Kershawhttps://www.researchgate.net/profile/Peter-Kershaw --- ReferencesClarivate (1)https://clarivate.com/news/clarivate-identifies-the-one-in-1000-citation-elite-with-annual-highly-cited-researchers-list/ Clarivate (2)https://recognition.webofscience.com/awards/highly-cited/2021/?campaignname=Highly_Cited_Researchers_SAR_global_2021&campaignid=7014N000001r&utm_campaign=Highly_Cited_Researchers_SAR_global_2021&utm_source=earned_coverage&utm_medium=press Webometrics - Ranking of (World) Universitieshttps://www.webometrics.info/en/hlargerthan100 Austrian Academy of Sciences (OeAW)https://www.oeaw.ac.at/en/ Nature (1)https://www.nature.com/immersive/d41586-020-03435-6/index.html Nature (2)https://www.nature.com/immersive/d41586-021-03621-0/index.html Research - Ecology and evolutionhttps://research.com/scientists-rankings/ecology-and-evolution Research - Law and political sciencehttps://research.com/news-events/world-ranking-of-top-law-political-scientists-2022 Research - Medicinehttps://research.com/news-events/world-ranking-of-top-medicine-scientists-in-2022-1st-edition Research - Environmental scienceshttps://research.com/scientists-rankings/environmental-sciences Elsevierhttps://elsevier.digitalcommonsdata.com/datasets/btchxktzyw/3 ResearchGate - Journal: Naturehttps://www.researchgate.net/publication/354127389_Origins_of_SARS-CoV-2_window_is_closing_for_key_scientific_studies Journal: Sciencehttps://www.science.org/content/article/he-battled-aids-covid-19-and-trump-now-anthony-fauci-stepping-down

Status, career and money play an important role in society more and more. Newspapers, universities and journals feel pressure to publish on a daily basis. However, these domains are supposed to be about providing facts, research and knowledge in a sincere and truthful way. This is supposed to help society, used by governments for making policies in health care, education and economics. We know about bias, we know about politics, we know about finance, but where is the balance between, for example, sincerity, objectivity and selfish, financial, political interests.

Een kwart van de Nederlandse 15-jarigen leest onder het standaard leesniveau. Dit blijkt uit de resultaten van het onderzoek PISA-2018, waar vijftienjarige leerlingen werden getest op het gebied van lezen, wiskunde en natuurwetenschappen (Anstadt, 2019). In 2003 was dit percentage nog 11%. Jongeren lezen voornamelijk als het echt moet. De intellectuele waarden en het plezier van lezen wordt nauwelijks gezien. Je zou denken, wat maakt het uit als mensen geen boeken meer lezen. Maar als men moeite gaat krijgen met het begrijpen van een belastingformulier, een officiële mail, beeldvorming over maatschappij d.m.v. literatuur, inzicht in nieuwsitems, wetenschappelijke artikelen negeren, dan hebben we een serieus probleem. Een van de oorzaken kan worden gevonden bij het helpen van leerlingen door docenten. Als een leerling bij het begrijpend lezen een tekst moet analyseren en bijvoorbeeld de conclusie uit een gedeelte moet halen, dan wordt er een hulpmiddel ingezet van signaalwoorden, zoals: echter, concluderend, anderzijds en dus. Daarmee kan hij of zij aan de hand van die signaalwoorden weten wanneer dat de conclusie daar is, maar zodra het signaalwoord wordt weggelaten, totaal geen idee heeft wat er inhoudelijk in de tekst staat. Als je hen maar aanwijzingen geeft waarop moet worden gelet, dan volgen ze het blindelings. Maar dit gaat voorbij aan de bredere inhoud van een tekst, die in veel gevallen in de maatschappij complex is en niet kan worden begrepen door hen die enkel simpele aanwijzingen volgt. Om een complexe tekst te kunnen begrijpen zijn veel meer gedetailleerde en abstracte aanwijzingen nodig, waarbij een genuanceerderde manier van analyseren wordt vereist. Dat jongeren niet meteen naar boeken van grote schrijvers als Dostojevski, Mulisch of Hermans zullen grijpen, is begrijpelijk. Nochtans kan het lezen van zware literatuur wel worden aangemoedigd. Vooralsnog is een goede tactiek om te beginnen met laagdrempelige literatuur of lectuur, die wat thematiek betreft aansluit op de interessen van de jeugd. Om nu hiphop/rap als onderwerp te gaan implementeren als middel om hen aan te spreken lijkt me wat flauw. Als er bij wijze van spreken íéts is wat niet aanspreekt, dan is het bijvoorbeeld een docent die hip probeert te doen, maar het niet is. Het materiaal dat hij of zij presenteert ook niet. Wellicht dat er toch moet worden gezocht naar concrete maatschappelijke en culturele thema's om boeken mee aan te reiken. Thema's als discriminatie, seksualiteit, muziek, film en psychologie kunnen daar (mede) aan toebehoren. Zolang het maar functioneel en interessant is en niet te ver weg staat van hun belevingswereld. Geschiedenis, wetenschap, kunst en fantasie zou voor een kleinere groep kunnen werken, maar voor het gros van de jeugd, later. 15-jarigen kijken films en 18-jarigen hebben te maken met seksualiteit en discriminatie. 22-jarigen kunnen psychologie interessant vinden. Uiteraard zijn hier heel veel onderlinge verschillen in en iedereen is anders. Desondanks kun je in grote lijnen eigenschappen zien die leeftijdsgebonden zijn en daarop een beleid maken. Vroeger had je jongen- en meisjessboeken, waar spannende avontuurlijke verhalen in werden verteld. De vraag is of dit nog aanspreekt. Wellicht moet er naar andere vormen van leesvermaak worden gezocht. Het intellectuele karakter (en daarmee kwaliteit) van lezen is altijd aanwezig, zolang het inhoud heeft en de lezer aanzet tot creatief, kritisch en maatschappelijk denken. Dit kan ook subtiel gebeuren; de nadruk hoeft niet groot te zijn. Het eerder genoemde vermaak van lezen zal het intellectuele doen versterken, en vice versa. Vervolgens zal de stap naar bijvoorbeeld een wetenschappelijk artikel of belastingbrief kleiner zijn. Ook zou het kunnen leiden tot enige interesse om tóch een werk van H. Mulisch, F. Dostojevski of W.F. Hermans op te pakken. In artikelen van nieuwssites, op programma's als NOS Jeugdjournaal, in de klaslokalen en op sociale media kan de leesachterstand aan worden gekaart. Nu wordt dit al wel gedaan, maar summier. Het belang, maar ook het plezier, moet worden geïntegreerd in de cultuur van jongeren. Zodra het geen raakvlakken heeft met hun betekeniskaders, en daarmee waarden die tot cultuur leiden, dan zal het weinig effect hebben. Dit klinkt evident, maar toch is het beleid op lezen hier in gebreke. Bibliografie Anstadt, R. (2019). PISA-2018: leesvaardigheid kwart 15-jarigen in Nederland onder kritische grens. Onderwijs Consumenten Organisatie. https://www.onderwijsconsument.nl/pisa-2018-leesvaardigheid-kwart-15-jarigen-in-nederland-onder-kritische-grens/ Fleur, M. (2020, 6 maart). Zo krijg je je kind(eren) weer aan het lezen. RTL Nieuws. https://www.rtlnieuws.nl/lifestyle/gezin/artikel/5043971/zo-krijg-je-je-kinderen-weer-aan-het-lezen Jansen, M. (2008). Leesniveau zegt niets over leesplezier. NEMO Kennislink. https://www.nemokennislink.nl/publicaties/leesniveau-zegt-niets-over-leesplezier/ Kunst en Cultuur (2020, 17 december). Laagdrempelige literatuur voor de beginnende lezer. https://kunst-en-cultuur.infonu.nl/taal/176489-laagdrempelige-literatuur-voor-de-beginnende-lezer.html Neerlandistiek voor de klas (2020, 11 juli). PISA: wat kunnen onze 15-jarigen eigenlijk niet? Neerlandistiek. https://neerlandistiek.nl/2020/07/pisa-wat-kunnen-onze-15-jarigen-eigenlijk-niet/ NOS (2019, 3 december). Leesvaardigheid en leesplezier Nederlandse scholieren afgenomen. https://nos.nl/artikel/2313086-leesvaardigheid-en-leesplezier-nederlandse-scholieren-afgenomen Rijksoverheid (2019, 3 december). Resultaten PISA-2018 in vogelvlucht. https://www.rijksoverheid.nl/documenten/kamerstukken/2019/12/03/resultaten-pisa-2018-in-vogelvlucht Van Asperen, N. (2021). ONTLEZING ONDER JONGEREN: IS DIGITALISERING DE BOOSDOENER? Publiek Plein. https://www.publiekplein.nl/ontlezing-onder-jongeren-is-digitalisering-de-boosdoener/ Van den Branden, K. (2020). LEESPLEZIER EN LEESPRESTATIES SLUITEN MEKAAR NIET UIT! KU Leuven. https://www.arts.kuleuven.be/nieuws/leesplezier-en-leesprestaties-sluiten-mekaar-niet-uit

Een moderne maatschappij In tijden van oorlog wordt het steeds duidelijker hoe dicht we bij onze primatenfamilie staan. Ons dagelijks leven is doorspekt van moderne technologie, cultuur en denken dat voornamelijk aan mensen wordt toegeschreven en het gemak van de ver ontwikkelde maatschappijen. Maar hoe ver staan we eigenlijk af van onze oerinstincten? Het is evident dat met momenten van geboorte, voortplanting, sociale structuren, spelen, conflict en lichamelijke ongemakken onze (evolutionaire) biologie extra zichtbaar wordt. Op momenten van een film kijken, naar McDonald's gaan, muziek luisteren, kleding kopen of gamen lijken we totaal op te gaan in het mens-zijn en kunnen we ons moeilijk voorstellen dat we duizenden jaren geleden ook hebben geleefd. Zodra het bijvoorbeeld oorlog wordt, of op de eerstgenoemde momenten, dan kijken we op. Maar of de link ook met het evolutionaire wordt gelegd, is de vraag. Het evolutionair denken is nog altijd niet genoeg geïntegreerd in de maatschappij. Wellicht komt dit door een distantie van het dierenrijk die in het verleden heeft plaatsgevonden. We zagen ons mensensoort als verheven en cultureel hoogstaand. In zeker zin is dit ook zo, alleen hebben we mijns inziens ook bepaalde biologische zaken over het hoofd gezien, of niet willen zien. Zelfs als het je zo op de neus wordt gedrukt door bekende wetenschappers als Charles Darwin, Frans de Waal of Richard Dawkins, dan nog willen mensen er niet aan. Een verklaring hiervoor zou kunnen zijn dat de mens het idee heeft dat zodra je de mens reduceert tot een primaat, het iets van de menselijkheid zou wegnemen. Dat is een vergissing, lijkt me. Ons mens-zijn blijft zoals het is, alleen interpreteren en definiëren we bepaalde aspecten van ons "zijn" anders. Namelijk op een meer realistischer wijze. De kunst is dus om op een evolutionaire manier naar onszelf te kijken, zonder dat het afdoet aan onze ver ontwikkelde menselijkheid. Die menselijkheid verdwijnt overigens gelijk in tijden van oorlog. Er wordt wel eens gezegd dat mensen zich in die omstandigheden als beesten gedragen, met moord en totale destructie. Nochtans zijn er veel dieren die dit soort dingen niet doen. Het is misschien juist wel heel menselijk. Oorlog in het algemeen komt wel voor bij andere diersoorten. In feite is oorlog (en andere gelijkaardige fenomenen) simpelweg tribalisme: wij versus zij. We zijn primaten, en die oerinstincten zitten nog in ons. Ook al leven we in moderne maatschappijen. Als je kijkt naar chimpansees en bonobo's - dat zijn onze primaten neefjes en nichtjes - dan is daar veel strijd. Ook verzoening, maar veel strijd. In feite is de mens een primaat die zich doorheen de evolutie heeft ontwikkelt tot een intelligent wezen. We kunnen rakketten bouwen om de ruimte in te vliegen, smartphones, wetenschap, kunst, filosofie, film. Prachtig, maar we kunnen maar moeilijk onze basale instincten, die evolutionair nog zijn overgebleven, in bedwang houden. Ratio, welzijn, empathie en verzoening zijn vier punten die tot verbetering kunnen leiden. Overeenkomsten sluiten, minder focussen op de verschillen, en meer op de overeenkomsten, elkaar de ruimte laten, elkaar respecteren, ruimdenkendheid, begrip en kennis zijn alsook belangrijk. Bewustwording In de middeleeuwen, tijdens de kruistochten, werd het al duidelijk dat bemiddeling, diplomatie, vriendschap en economische belangen belangrijker waren dan elkaar de hersenen inslaan en totale destructie. Zal de mensheid ooit leren van het verleden? Zolang men enkel in het heden leeft, het verleden en de toekomst niet in acht neemt, níét. Men is gewend op vooral in het heden te leven. En waarom zou je ook anders? Het heden is het meest relevant, want hier gebeurt het. Maar wat nu gebeurt, is in het verleden ook gebeurt - wellicht in een iets andere vorm - en zal in de toekomst weer gaan gebeuren. Om niet in herhalende fouten te blijven circuleren moet er wetendheid zijn, en we weten uit het verleden dat de mens vooral onwetend is. Ik ben ook onwetend over verschillende zaken. We krijgen op de middelbare school geschiedenis, biologie en maatschappelijke vakken, maar hoe dringt dat door in ons denken? Pubers zijn vooral bezig met zichzelf en anderen ontdekken in het lokale heden. En later, als zij 30 jaar oud zijn, dan zijn zaken als een gezin stichten en werk weer belangrijk. Media kunnen een belangrijke rol spelen in verschaffen van informatie of het verleden en de toekomst, op een aanstekelijke manier. Die aansluiting heeft op het betekeniskader van de gemiddelde mens (waar ik zelf ook toe behoor). Bewustwording van valkuilen met betrekking tot politiek, welvaart, maar ook biologie, toekomst en geschiedenis zijn essentieel om mensen op het goede spoor te houden. Niet doorslaan in een egocentrisch smartphone-leven, kritiekloos de massa volgend, met weinig oog op onze evolutionare achtergrond. Want ons lichaam is biologisch gezien gelijk aan hoe het duizenden jaren geleden was. En begrijp me niet verkeerd: ik ben een groot voorstander van technologische ontwikkelingen. Internet heeft bijvoorbeeld de wereld ten goede laten ontwikkelen. Toch is het voor veel wetenschappers evident dat de huidige tijd in bepaalde opzichten ook nadelig kan zijn. Mede door verbetering van medicatie en gezonde en veilige leefomstandigheden zijn we nu ouder, langer en gezonder dan ooit, maar ons lichaam is biologisch gezien niet gemaakt om dagelijks grote hoeveelheden suiker binnen te krijgen, prikkels uit de media binnen te krijgen of veel op een kantoorstoel te zitten. We worden dan weliswaard overspoeld met promotie voor sport en 'gezond' eten, maar dat is ten compensatie van wat ons juist ongezond maakt. De focus zou ook moeten liggen op wat ons ongezond maakt, en daar eerder aan werken. We moeten (hoewel "moeten" dwingend over kan komen) dus in acht nemen dat we primaten zijn in een moderne maatschappij. Nogmaals: zonder dat het afdoet aan onze menselijkheid. De valkuilen van macht, corruptie, oorlogslust, met daaruit voortvloeiend misdrijven tegen de menselijkheid en andere vreselijke zaken zijn bekend. Totalitaire ideologische communistische en religieuze systemen hebben hele maatschappijen in hun greep gehad. Tot volgzame robots gemanipuleerd. Denk hierbij aan het stalinisme, nazisme, christendom, islam en boeddhisme. Dat je andere groepen uitmoordt, dat is al erg genoeg. Maar dat je ook je eigen groep voor een groot gedeelte uitmoordt, is dubbel zo kwaadaardig. En dat is denk ik mens eigen. Toekomst Stap voor stap wordt de wereld wel beter, en worden we bewust van rechtvaardigheid, respect, samenleven, educatie, kritisch denken, wetenschap, klimaat en aanverwante zaken. Hoewel het moeilijk is om te veel (en concreet) bezig te zijn met de toekomst - deels vanwege het speculatieve en onvoorspelbare karakter - kan het zeer waardevol zijn om je af te vragen hoe de mens zal leven over 500 of 2000 jaar. Wat kan ik op micro-, meso- of macro-niveau doen om ervoor te zorgen dat de toekomstige generaties het beter zullen hebben? En de overtuiging dat je niets kunt veranderen is een vergissing. Zonder idealistisch te zijn kun je wel de degelijk kleine dingen doen. Als we nog steeds evolutie doormaken, maar dan misschien op cultureel en maatschappelijk niveau, dan betekent dat ook dat we in de toekomst kennis moeten hebben over evolutie. Want zonder dat begrip kun je moeilijk vooruit. Enkel of voornamelijk in het heden leven is geen optie (meer). We zien aan alle kanten dat er terecht wordt aangedrongen om met bijvoorbeeld klimaat bezig te zijn, en dat er iets moet veranderen voordat het te laat is (als het al niet te laat is). Je kunt ook niet bij het leren voor een bepaald examen denken dat je maar gewoon voort kunt doen, zonder te reflecteren op waar je vlak daarvoor vandaan komt en waar je naartoe wilt. Het gaat historisch gezien beter met de wereld dan hoe het was in de eerder genoemde middeleeuwen, nazistische periode, of tijden van sterke vervuiling en dierenleed, maar er is zeker voor de toekomstige generaties werk aan de winkel.

From 2009 to 2019, the famous work Ghent Altarpiece (Dutch: Lam Gods) by the brothers Hubert van Eyck (1370-1426) and Jan van Eyck (1390-1441) was in process of restoration and revealed the original intention. This was done by researchers and restorers from the Royal Institute for Cultural Heritage (KIK), Ghent University and University of Antwerp, mainly contributed by Hélène Dubois. The altarpiece/painting was created and revealed between somewhere in the few years before 1426 (death Hubert) and 1430/1432 (finishing by Jan). The work is of great value to the collection of European art and is considered a true masterpiece. It has mainly to do with the fact that until the late Middle Ages, and in early Renaissance, the realism and complexity that was shown in Lam Gods, was not shown before. In 1650, the work was overpainted because of the condition and because of easthetical reasons. Unfortunately, we can say rigorous overpainting. According to the more recent research and restoration by the KIK, Ghent Univ. and Univ. Of Antwerp, the lamb, shown as a central figure, seemed to have a too human-like facial appearance that was assumably not appreciated in the 17th century’s fasion in art (and perhaps in general). The eyes were originally placed in front of the head, with human-like expression in the eyes themselves and the rest of the face. The choises made in 1650 dictated that the eyes had to be placed more towards the sides of the head, which is more realistic to how those animals actually look. The question remains whether the repainting was only done to make a more realistic representation of the animal, or because the original human-like representation was for some reason not appreciated. The recent assumption is that the second reason is morst probable, and therefore valid. Also, according to Hélène Dubois, the proposition  that Jan van Eyck (or his brother) probably intended the human-like expression is valid, is because it is based on the fact that in other animals painted by Jan, the facial expressions are similar. Similarity is often seen as a criterium for assumption. Which is understandable until a certain degree, since interpretation, even on the highest level by renowned experts, can still be false in some cases. Assumably, in 1650 the lamb was seen as the thematic center of the piece, and therefore would grab attention, and therefore was a figure for adjustment (overpainting). The original intention of the artist(s) is of course the one of the greatest value. When persons are impressed by a painting, and associate this impression with the artist(s), then it must be more true when the original intention is shown. Otherwise one can assume that the visitors of art are fooled until a certain extend. When a false representation is shown, despite of the question whether that representation is good or not, people are fooled. Of course, in some cases it might be so that an arrangement of a work is better than the original. But in that case it must be clear that it is an arrangement, and not the actual original in its full representation. Of course, one can doubt about the question whether the original representation is even possible to be shown because of several factors that changed it, such as: tiny edits in the work, damage to the work, environmental colors and light, and so on. For restorers and researches this all is obvious material to consider (in most cases) but unfortunately the business of art, and persons that appreciate art, are not always aware. Or even not interested. An important point of representation of a piece of art or an artist is the fact that speculations, researches, opinions and comparisons are thrown into the world. This might affect the views of consumers of art on the topic. Perception is changed. And this can be also the goal for commercial reasons in some cases. Changing of perception creates interest; interest creates consumption. But in many cases in can be without commercial purpose and with sincere attribution to the world of art. Some (art) historians have claimed that Hubert never lived. This can be a pure historical perception, or with the purpose to provoke, or with the purpose to add something controversal, or with commercial purpose, or with another purpose, or a combination (perhaps partly) of them all. Also, there are claims that the Lam Gods of Van Eyck is more related to Walt Disney than to for instance Van Gogh, because of the claim that multiple artists have worked on the painting under the “Van Eck” name or brand, like a small company (Walt Disney), instead of one artist making a work on his/her own (Van Gogh). Of course we also know that Rembrandt van Rijn (1606-1669) did not always paint on his own and that there were pupils creating along under his name. Even letting his pupils imitate his own works as an exercise. Also, we can see that Johann Sebastian Bach (1685-1750) his wife notated his compositions on partitures, while some users may think that Bach wrote it down himself. Artists of all kind had persons that helped with small practical things. Usually because of time limit. Speculations about the origin of who worked on a certain piece is necessary, but there can be traps to fall in, concerning reasoning. Too strong assumptions being made for example. And sometimes it is good just to accept that the truth is not known. Eventually, the goal is to find out what is the truth and origin. Even though I just stated that sometimes acceptance of the unknown is good aswell. And if the truth is not to be found because of impossibility, then the most plausible options are to be considered. Evidently, this already happens in the professional world of experts. But is it done enough? One might not always be aware of these principles, or due to corruption it is not implemented. Therefore it is necessary to have a strong global culture of a scientific approach, where seeking for the truth and honesty is maintained. Even though the fact that there are times and situations where it can be very tough. The example of the Lam Gods restoration shows clearly how the process of dealing with authenticy works.

'

Interview Bastiaan van Beek by Anna Heller (Moving Classics TV)info@movingclassics.tvWhat does music mean to you personally?It means intellectual, emotional and imaginary expression. It also connects people. For me, music is one of the greatest art forms.Do you agree that music is all about fantasy?For me, music is partly fantasy, partly just physical activity, partly psychological acitivity, easthetics, therapeutic, intersubjectivity, and therefore social.If you were not a professional musician, what would you have been?I actually am not a professional musician. I write, I compose, I teach.The classical music audience is getting old, are you worried about the future?In the Netherlands, where I live, there is a wide audience for classical music. Young, old an in between. As long as the worldwide classical music community is strongly connected, and is integrated in intellectual, cultural, and economic domains in society, it is ok. I am not worried about the future, because we do not know the future.What do you envision the role of music to be in the 21st century? Do you see that there is a transformation of this role?Music in the 21st century has been about mixture and creating new forms. The most evident example is how jazz and classical music has been transformed to a new form, where it is more about creating texture, mood, abstract structure, soundscape, and impression.Do you think that the musician today needs to be more creative? What is the role of creativity in the musical process for you?I think that creativity is a problem in current times, since there is too much distraction from smartphones and media. There must be a healthy balance between the use of technology and media, and finding room for creativity. Another problem is that there already has been done a lot in music. It gets harder to do something new. At least, what I find important is that doing something new just because it's new, is not valuable. The „new" must contribute something to what already exists, and must have value.Do you think we as musicians can do something to attract the younger generation to music concerts? How would you do this?I have no idea. This is a very complex issue. and in the past it happened through cultural dominance, but now we live in times where many people are free to follow their interest, so it becomes more fluid.Tell us about your creative process. What is your favorite piece (written by you) and how did you start working on it?I am currently working on a modern sonata. I wanted to restrain myself to a sort of form. First I thought it would be too cliché to start a sonata form, but at least as practise material it would give experience in following form. Later I came to the point to experiment with the sonata form, by the example of Philip Glass, Claude Debussy, and Sergei Rachmaninov.Can you give some advice for young people who want to discover classical music for themselves?First find classical music that is more related to your other musical taste. If you like progressive rock, then start listening to Shostakovich. If you like pop music, then start listening pop music that is in collaboration with classical musicians. Also, film music is often very effective because the majority of people are consumers of film. Eventually, it all comes down to overlap in interest.Do you think about the audience when composing?Partly. Sometimes I just do what I prefer. Later I might be critically approached by my composition teachers. Which I like. And at other moments I think „What am I doing? Does goes against all general principles of music.“What projects are coming up? Do you experiment in your projects?I am in the process of publishing 10 preludes through a major publisher in Belgium. I also have some of my works performed and recorded by professional musicians. No (further) big projects. I am easily satisfied.